Gurbette Hasbihal / Mendilimde Kan Sesleri

“Boynu bükük duruyorsam eğer 

İçimden öyle geldiği için değil 

Ama hiç değil 

Ah güzel Ahmet abim benim 

İnsan yaşadığı yere benzer 

O yerin suyuna, o yerin toprağına benzer 

Suyunda yüzen balığa 

Toprağını iten çiçeğe 

Dağlarının, tepelerinin dumanlı eğimine 

(…)

Ahmet Abi, güzelim, bir mendil niye kanar

Diş değil, tırnak değil, bir mendil niye kanar

Mendilimde kan sesleri.”

İkinci Yeni’nin hüzünlü sesi Edip Cansever seslendi bu kez bize. Mendilimde Kan Sesleri adlı uzuh şiirinden küçük bir bölüm. Yine bize seslenen.

* * *

“İnsan yaşadığı yere benzer” diyor ya Edip Cansever, sonuna kadar haklı. İstesek de istemesek de. Mikro dünyamızdır yaşadığımız yer, ama bizim gibi gurbetçiler için iki ayrı dünyadır işte hayat. Biz iki ayrı yere benziyoruz. Ya da hiçbirine benzeyemeyip yepyeni bir “şey” olup çıkıyoruz, arafta kalarak.

Ne kadar zordur bilir misiniz? Ya da çok kolay. Çok kolaydır, kesersin tüm bağını geçmişinle olur biter, de biter mi acaba? Bir gün gelir geçmişinle yüz yüze kalırsın hayatta.  Geçmiş peşini bırakmaz insanın.

Oaha güzel bir gelecek için İskefiye’yi değiştirmek lazım artık. Tanınan, bilinen, üreten, az konuşan çok iş yapan bir yer haline gelmeli memleket. Herkes bir başkasından bir şey bekliyor, oysa herkes eli taşın altına koymalı. Gurbettekiler ayrı havada, memlekettekiler ayrı havada. Memlekettekiler gurbettekilere “Gittiniz, buraları unuttunuz. Unutmadıysanız da bir faydanız yok” gözüyle bakıyor. Herkes baktığı yerden kendini haklı görüyor.

Belki de en kısa zamanda hem memleketteki hem de gurbetteki sivil toplum örgütleri ve önde gelenlerle bir toplantı yapılmalı. “Ne istiyoruz?”, “Nasıl yaparız?”, “Kimlerle yapabiliriz” soruları masaya yatırılmalı ve çözüm önerileri doğrultusunda bir atılım yapmalıyız. Yoksa bizi bilen de unutacak.

* * *

Kadem konusunu unutmadım, size de unutturmayacağım. O tabelayı görene kadar yazmaya devam edeceğim. Yakında bunun için sosyal medyada bir imza kampanyası da başlatmayı düşünüyorum. Desteklerinizi bekliyorum.

* * *

Yazılarımı yine duvara karşı yazıyormuşum hissi uyanmaya başladı bende. Ya yazdıklarımı kimse okumuyor, ya okuyanların ilgisini çekmiyor, ya da herhangi bir yorum yapmak istemiyor. Her durumda benim için sorun. Kendi kendime konuşmak istemiyorum artık.

Sevgiyle ve dostlukla kalın.

* * *

www.facebook.com/iskefiyeli68

kaynar.yavuz@gmail.com